رویه قضایی خانواده (۲۲۲)

بررسی پرونده دعوی طلاق به دلیل عسر و حرج و تخلف زوج از شرط ضمن عقد

گزارش پرونده اصراری به خواسته طلاق به دلیل عسر و حرج به تخلف از شرط ضمن عقد (ترک انفاق) در جلسه هیأت عمومی دیوان عالی کشور قرائت شد.

در این پرونده زوج محکوم به پرداخت نفقه شده است و از پرداخت آن سر باز زده است و هنگامی که زوجه دعوی طلاق را مطرح نموده؛ اقدام به پرداخت نفقه می‌کند، از طرفی دعوی الزام به تمکین نیز به دلیل عدم تهیه منزل مسکونی مردود اعلام شده است.

زوج در این رابطه اظهار داشته: " من زندگی خودم را دوست دارم و ایشان را طلاق نمی‌دهم، مهریه را پرداخت و نفقه را نیز کامل پرداخت کرده‌ام. همسرم حدود ۵ سال است زندگی مشترک را ترک کرده است."

شعبه سوم دادگاه تجدیدنظر استان قزوین دلایل مطرح شده از سوی خواهان را کافی تشخیص نداده و حکم بر بطلان دعوی صادر نموده است.

قضات در این جلسه پیرامون اختلاف نظر بین شعبه سوم دادگاه تجدیدنظر استان قزوین و شعبه ۳۷ دیوان عالی کشور به بحث و بررسی پرداختند و در نهایت رأی شعبه ۳۷ دیوان عالی کشور را با این استدلال که زوج محکوم به پرداخت نفقه معوقه و جاریه شده اما در اثنای رسیدگی به دعوی طلاق، اقدام به اجرای حکم نفقه نموده است که این کار به منظور ممانعت از اعمال حقوق اکتسابی زوجه ناشی از تحقق شروط ضمن عقد مندرج در سند نکاحیه بوده است؛ (هرچند این موضوع نیز موجبات اسقاط حق زوجه در استفاده از حق اعمال وکالت اعطایی در سند نکاحیه نخواهد شد) و همچنین مردود اعلام شدن حکم الزام به تمکین، صائب تشخیص دادند.

از مجموع ۵۹ نفر از قضات حاضر در جلسه هیأت عمومی ۵۴ نفر رأی شعبه ۳۷ دیوان عالی کشور را تأیید نمودند.